Επιστήμη

Τι είναι ένα πλανήτη; »Ο ορισμός και η σημασία του

Anonim

Το planisphere είναι μια αναπαράσταση κλίμακας ενός παγκόσμιου χάρτη ή ενός παγκόσμιου χάρτη, όπως είναι επίσης γνωστό. Το εν λόγω γράφημα δείχνει όλα τα στοιχεία που προβλέπονται στον σφαιρικό χάρτη της γης, αλλά διατεταγμένα σε ένα δισδιάστατο επίπεδο στο οποίο οι μετρήσεις και οι διαιρέσεις είναι οι μεσημβρινοί και οι ισοβαρικές γραμμές. Οι πλαίσιες σφαίρες είναι σχεδιασμένες και προσαρμοσμένες στην κλίμακα που απαιτείται από ειδικούς χαρτογράφους που δημιουργούν κάθε είδους χάρτες στους οποίους αδειάζονται τα δεδομένα.

Οι πλανήτες μπορούν να παρουσιάσουν γεωγραφικές, δημογραφικές, πολιτικές και εδαφικές, γεωλογικές πληροφορίες (επισημαίνοντας ποτάμια, βουνά, έρημους και άλλα) λαμβάνοντας υπόψη σχετικά ιστορικά κριτήρια για όσους το ζητούν. Υπάρχουν πλαίσιες σφαίρες που δεν δείχνουν τα όρια των χωρών, αλλά δείχνουν τον τύπο του εδάφους ή του κλίματος ανά περιφέρειες, αυτά τα πλανήτη χρησιμοποιούνται σε περιπτώσεις στις οποίες οι αλλαγές στο κλίμα ή οι κινήσεις των πλακών θέτουν σε κίνδυνο τη σταθερότητα του πλανήτη Γη.

Οι πρώτες χερσαίες πλαίσιες σφαίρες σχετίζονται με τον Βαβυλωνιακό πολιτισμό, που χρονολογείται από το 2.500 π.Χ., ενώ οι Έλληνες μελετούσαν τα ουράνια πλανήτη τον 5ο αιώνα π.Χ.

Το ουράνιο ή ουράνιο επίπεδο είναι ένα δισδιάστατο διάγραμμα ή ένας χάρτης που δείχνει τα αστέρια και τους πλανήτες να έχουν ως άξονα ή σημείο αναφοράς τη μία πλευρά της γης για να τα εντοπίσουν στον ουρανό. Το ουράνιο επίπεδο επίπεδο, σε αντίθεση με το επίγειο, έχει σχήμα δίσκου και αποτελείται από δύο από αυτά που κινούνται σε ένα κυλινδρικό ή αιχμηρό άκρο ενός κομματιού που ονομάζεται άξονας.

Περιστρέφοντας τους δίσκους, μπορείτε να ευθυγραμμίσετε τις ώρες και τις ημέρες, ώστε να μπορείτε να γνωρίζετε ποιο σημείο παρατηρείται στον ουρανό, είναι σημαντικό να γνωρίζετε τι είναι η θερινή ώρα. Οι αστρονόμοι που μελετούν τα αστέρια χρησιμοποιώντας δύο μεθόδους προβολής: η πρώτη είναι η αζιμουθιακή ισότιμη πολική προβολή που αποτελείται από ένα σχέδιο στο κέντρο ενός από τους ουράνους πόλους, με κύκλους ίσης απόκλισης που εμφανίζονται σε απόσταση μεταξύ τους και πόλοι) και η στερεογραφική προβολή στην οποία οι αποστάσεις μεταξύ των κύκλων απόκλισης αυξάνονται ενώ η μορφή των αστερισμών παραμένει αμετάβλητη.