Τι είναι η Σαρακοστή; »Ο ορισμός και η σημασία του

Anonim

Η Σαρακοστή είναι η γνωστή περίοδος σαράντα έξι ημερών, αρχής γενομένης από την Τετάρτη της Τετάρτης έως την παραμονή της Κυριακής της Ανάστασης, κατά τη διάρκεια εκείνων των ημερών ορισμένες χριστιανικές εκκλησίες εφαρμόζουν νηστεία και τιμωρίες για τις σαράντα ημέρες που διήρκεσε ο Ιησούς στην έρημο. Είναι μια περίοδος πριν από τις ημέρες του Πάσχα που τα διάφορα κομμάτια της Βίβλου συμβολίζουν, όχι μόνο την αποχώρηση του Ιησού αλλά και εκείνου του Μωυσή στην έρημο. Είναι επίσης η συνεχής υπενθύμιση της βιβλικής πλημμύρας, αλλά και τα σαράντα χρόνια που ο Εβραϊκός λαός περιπλανήθηκε στην έρημο πριν φτάσει στη γη της υπόσχεσης.

Η χριστιανική εκκλησία κατατάσσει τη Σαρακοστή ως εποχή πραγματικής μετάνοιας και εκταφής ενοχής, εξ ου και των μετανοιών. Πολλοί από τους πιστούς εκμεταλλεύονται αυτή τη γιορτή για να είναι κοντά στον Θεό και τον Ιησού Χριστό. Τόσο η αποχή (δεν τρώει κόκκινο κρέας) όσο και η νηστεία είναι έθιμα κατά τη διάρκεια αυτών των ημερών, αυτά τα έθιμα σπέρθηκαν από τον 4ο αιώνα ως διαδικασία ανανέωσης του Χριστιανισμού και διδάχθηκε εδώ και χρόνια μέχρι σήμερα, έχοντας μια μεγάλη άνθηση στις χώρες Δυτικοί.

Η εξομολόγηση και η προσευχή αποτελούν επίσης σημαντικό ρόλο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου. Κατά τη διάρκεια των πρώτων ετών αυτής της πρακτικής (Σαρακοστή) η διάρκεια ήταν αόριστη, οπότε μερικές φορές αποτελούσε μεγάλες εβδομάδες και άλλες φορές διήρκεσε μόνο λίγες μέρες. Αυτή τη στιγμή διαρκεί 6 πλήρεις εβδομάδες πριν από την Κυριακή του Πάσχα, επιτυγχάνοντας έτσι την ποινή των 40 ημερών χωρίς να παρεμβαίνει μεταξύ τους. Η τελευταία εβδομάδα της Σαρακοστής είναι γνωστή ως Μεγάλη Εβδομάδα, όπου η μετάνοια για τις αμαρτίες συμμετέχει στην τελετή. Σε ορισμένες περιοχές είναι συνηθισμένο να ντύνεται με μωβ, να περπατάει χωρίς παπούτσια και να φέρει σταυρό όπως ο Ιησούς Χριστός τις τελευταίες ώρες της ζωής του ως παράσταση καθαρισμού και καθαρισμού.

Οι πομπές και ο εορτασμός είναι επίσης πολύ συνηθισμένοι, όπου οι πιστοί προωθούν δημόσια τη θρησκευτική τους ζωή, ωστόσο, και παρά την παρότρυνση της εκκλησίας να νηστεύει και να κάνει καλό, συμμετέχουν επίσης στην ανισότητα, αποφεύγοντας ότι οι άπιστοι δεν είναι μοιραστές των πομπών και άλλων θρησκευτικών εκδηλώσεων χαρακτηριστικών αυτού του θρησκευτικού φεστιβάλ