Οικονομία

Τι είναι το ευρώ; »Ο ορισμός και η σημασία του

Anonim

Το ευρώ (€) είναι το όνομα που δίνεται στο επίσημο νόμισμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επίσης γνωστό με τη συντομογραφία του "ΕΕ", αυτό είναι το νόμισμα που χρησιμοποιείται από 18 από τα 28 μέλη που απαρτίζουν την ΕΕ. Αυτό το νόμισμα τέθηκε σε κυκλοφορία την 1η Ιανουαρίου 1999αντικαθιστώντας έτσι τα παλιά εθνικά νομίσματα των χωρών που το χρησιμοποιούν μέχρι τώρα, φυσικά αυτό το μέτρο εκτέθηκε και συμφωνήθηκε με κάποιο χρονικό διάστημα εκ των προτέρων, συγκεκριμένα το 1995 και το οποίο αργότερα τέθηκε σε ισχύ με σκοπό την κοπή των νομισμάτων και την εκτύπωση του τραπεζογραμμάτια που έπρεπε να κυκλοφορούν σε κάθε χώρα μέλος. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η εισαγωγή αυτού του νομίσματος ήταν ένα ιστορικό γεγονός, διότι αρκετές χώρες συμφώνησαν να διατηρήσουν ένα ενιαίο νόμισμα, κάτι που δεν είχε γίνει ποτέ.

Όταν το ευρώ εισήχθη το 1999, έγινε το επίσημο νόμισμα 11 χωρών μελών, αντικαθιστώντας τα εθνικά νομίσματα των εν λόγω κρατών, όπως στη Γαλλία, που αντικατέστησε το γαλλικό φράγκο ή στη Γερμανία, το γερμανικό μάρκο. Αυτό το νόμισμα εισήχθη με εικονικό τρόπο για πληρωμές που δεν έγιναν σε μετρητά και πάνω από όλα για λογιστικούς σκοπούς, ενώ τα παλιά νομίσματα εξακολουθούσαν να χρησιμοποιούνται για πληρωμές σε μετρητά, που θεωρούνται τμήματα ευρώ. Στη συνέχεια, την 1η Ιανουαρίου 2002, το ευρώ εμφανίστηκε φυσικά σε κέρματα και χαρτονομίσματα διαφορετικών αξιών.

Οι χώρες που έχουν υιοθετήσει το ευρώ (€) ως επίσημο νόμισμα είναι: Γερμανία, Αυστρία, Βέλγιο, Κύπρος, Σλοβακία, Σλοβενία, Ισπανία, Φινλανδία, Γαλλία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Ιταλία, Λουξεμβούργο, Μάλτα, Κάτω Χώρες, Λετονία, Εσθονία και Πορτογαλία. Επί του παρόντος, περίπου 330 εκατομμύρια πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης το χρησιμοποιούν ως νόμισμα που απολαμβάνει τα πλεονεκτήματά του, και αυτό αναμένεται να συνεχίσει να αυξάνεται καθώς άλλες χώρες της ΕΕ υιοθετούν αυτό το νόμισμα. Από την άλλη πλευρά, χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο και η Δανία που είναι μέλη της ΕΕ, επιλέγουν να μην χρησιμοποιήσουν το ευρώ, χάρη στη ρήτρα «εξαίρεσης» που βρίσκεται στη Συνθήκη, εξαιρώντας τις από τη συμμετοχή τους στη χρήση του.