Τι είναι ο νομοθέτης; »Ο ορισμός και η σημασία του

Anonim

Είναι οι άνθρωποι που είναι υπεύθυνοι να δίνουν, να θεσπίζουν τους νόμους ή τους γενικούς κανόνες που διέπουν την ανθρώπινη συνύπαρξη, που ανήκουν στο κοινοβούλιο ανάμεσα στους βουλευτές και τους γερουσιαστές ανάλογα με το τμήμα στο οποίο ανήκουν, εκλέγονται από τον λαό και τις διάφορες εκλογικές περιφέρειες στις οποίες Εθνικό κράτος; Το έργο της εκτός από την μετάδοση και την εφαρμογή νόμων είναι η υπεράσπιση της συλλογικής και του κοινοβουλίου μαζί με το συνέδριο.

Δεδομένου ότι πολλά άτομα ή αντιπροσωπευτικά όργανα είναι νομοθέτες ταυτόχρονα, τα καθήκοντα πρέπει να μοιράζονται και να καθιερώνεται μια ιεραρχία κατά το διορισμό ενός πρώτου εκπροσώπου, ώστε να μπορούν να δώσουν την απαραίτητη εντολή, ώστε, δίνοντας το παράδειγμα, να διέπονται από όλα τα τμήματα της συνέλευσης, συμβάλλοντας στη διατήρηση της ισορροπίας και της ειρήνης σε αυτά, ειδικά στη λήψη σημαντικών αποφάσεων. Μία από τις σημαντικές λειτουργίες του είναι να είναι διαμεσολαβητής ή διερμηνέας πολιτικών και λαών, διοχέτευση των προτάσεων με τις ανησυχίες των ανθρώπων και τις μελλοντικές τους συνέπειες για την επίτευξη καλύτερης ευημερίας για τον τομέα που εκπροσωπούν, όπως εκείνος του κοινού. Δεδομένου ότι οι πεποιθήσεις, τα συναισθήματα και τα ενδιαφέροντα της ατομικής συλλογιστικής συζητούνται, διαδίδονται στην κοινότητα που αναμένει να ακουστεί και να ληφθεί υπόψη.

Στην αρχαιότητα, ήταν γνωστοί Έλληνες νομοθέτες, οι οποίοι με την τάξη και την ιεραρχία τους ήταν σεβαστά πρόσωπα που δημιούργησαν και έδωσαν τους δικούς τους νόμους σε ορισμένες πόλεις της Ελλάδας, θεωρούνταν θέσεις μεγάλης δημόσιας τιμής και η κυριαρχία αυτών των κύριων θεωρήθηκε σημαντική δεδομένου ότι επέβαλαν σεβασμό, γι 'αυτό προσαρμόστηκαν τον τρόπο ζωής τους με αυτές τις απαιτήσεις, η έκφρασή τους ήταν ότι ο νόμος είναι ο βασιλιάς και διέπεται από το νόμο. Ο βασιλιάς είναι ο ανώτατος νομοθέτης και συσσωρεύοντας όλες τις εξουσίες, επειδή ήταν ο ανώτερος.

Στη θρησκεία είναι γνωστοί οι νομοθέτες της πίστης, οι οποίοι από την αρχαιότητα των Ισραηλιτών ως κοινωνία διέπουν και αποδέχονται ως νόμο τις εντολές του κληρικού ως πηγή νόμου και πειθαρχίας για μια ζωή γεμάτη αρετή, έχοντας ως έθιμο να συνδυάζει το νόμο και οι εντολές του κυβερνήτη και των νόμων του να μεταφράσουν αργότερα στα θρησκευτικά του γραπτά.